📚 در کتاب «سنگ‌فرش هر خیابان از طلاست» کیم وو-چونگ به رویاها و رویاپردازی به عنوان موتور محرک موفقیت نگاه می‌کند. او معتقد است که بدون رویاهای بزرگ، انسان به دنبال دستاوردهای بزرگ نخواهد رفت.

بخش‌هایی از کتاب:

🔹 آن زمان ما در محله چانگ‌چونگ-دونگ سئول زندگی می‌کردیم و من مجبور بودم دو ساعت تا دانشگاه یونسی که بیش از شش مایل دورتر بود، پیاده‌روی کنم. حتی یک سکه هم در جیبم نداشتم، اما رویاهایی داشتم. هنوز نمی‌توانم احساسی را که وقتی آخر شب از کتابخانه بیرون می‌آمدم یا وقتی در مسیر طولانی خانه به آسمان نگاه می‌کردم، به من دست می‌داد، فراموش کنم. انگار دنیا مال من بود، انگار می‌توانستم جهان را در آغوش بگیرم. هیچ چیز برایم غیرممکن به نظر نمی‌رسید. نشاط جوانی در من بود و قلبم را پر از رویا می‌کرد. هیچ چیز نمی‌توانست جلوی مرا بگیرد.

🔸 از بین تمام چیزهایی که جوانی با خود می‌آورد، رویاها مهمترین هستند. افرادی که رویا دارند، فقر را نمی‌شناسند، زیرا یک فرد به اندازه رویاهایش ثروتمند است. جوانی زمانی از زندگی است که حتی اگر چیزی نداشته باشید، اگر رویایی داشته باشید، چیزی برای حسادت ندارید.

🔹 تاریخ متعلق به رویاپردازان است. رویاها قدرت تغییر جهان هستند. شرط می‌بندم که تمام افرادی که امروز تاریخ جهان را شکل می‌دهند، در جوانی رویاهای بزرگی داشته‌اند. اما این روزها اغلب می‌شنوم که جوانان دیگر رویایی برای آینده ندارند. یا اینکه رویاهایی که دارند فقط به زمان حال محدود می‌شود. اگر این درست باشد، پس هیچ چیز نمی‌تواند برای افراد و حتی بیشتر از آن برای ملت غم‌انگیز باشد.

🔸 حالا من رویاهای دیگری دارم... ساختن محصولی که بهترین نوع خود در جهان باشد. من این رویا را گرامی می‌دارم، مهم نیست که چه محصولی باشد. می‌تواند هر چیزی باشد، تا زمانی که به عنوان بهترین نوع خود در جهان شناخته شود - مانند یک خودکار پارکر یا یک دوربین نیکون. مهم نیست تا زمانی که بگویند توسط کیم وو-چونگ ساخته شده و بهترین نوع خود است.

#کتاب

#کره_جنوبی

#رویای_ایران_آینده

🌱 @iranfuturedream