آینده پژوهی را مطالعه نظام­یافته و روشمند «آینده­ها» تعریف کرده­اند؛ آینده­های ممکن، محتمل و مطلوب. هدف از این مطالعه آن است که از بین هزاران هزار آینده ممکن، آینده­های محتمل شناسایی، و از میان آنها آینده مرجح و مطلوب انتخاب و برای ساختن آن اقدام شود. بر این اساس آینده­پژوهی دو شاخه دارد نظری و عملی. درشاخه نظری آن عمدتاٌ به مطالعات نظری درباره­ی آینده­ها پرداخته می­شود. اما در شاخه عملی آن که به آینده­نگاری معروف است با اتکا بر یافته­های نظری برای آینده­سازی تلاش می­شود. در شاخه نظری آینده­پژوهان سعی در تبیین و توضیح نظری آینده­ها و عوامل تاثیرگذار برآنها دارند. اما در شاخه عملی به راهبردپردازی، سیاستگذاری، ارائه نقشه راه، ترسیم چشم­انداز و تدوین سناریوها با هدف تاثیرگذاری برآینده و ساختن آینده مطلوب می­پردازند.